Sìthichean agus Dùn Bhuirgh na theine.

Nan NicFhionghain: Agus chuala mi tè eile aca mu dheidhinn tè a bh' ann am Borgh. Boireannach a bh' ann am Borgh. Agus ò, bha an t-uabhas de shnàth aice ri dhèanamh 's i a' dol a dhèanamh clò ann am beart-fhighe. Co-dhiù, thuirt i 's gun a-staigh ach i fhèin 's am bodach aice a-muigh ag obair air a' chroit:

"A Rìgh na Grèine," ars i fhèin, "nach robh cuideigin agam," ars i fhèin, "a bheireadh cuideachadh dhomh leis a' chlòimh a tha seo. Cha bhi mise ullamh dheth gu bràth."

Mun tuirt i Dia leatha, nochd na bha sin a-staigh 's lìon iad an taigh - sìthichean. Thòisich iad air cìreadh... 's thòisich... chanadh iad an-dràsta 's a-rithist:

"Tè a' cìreadh 's tè a' càrdadh 's tè a' tlàmadh 's tè a' snìomh. Tè a' cìreadh 's tè a' càrdadh 's tè a' tlàmadh 's tè a' snìomh."

'S bha an taigh làn, 's cha robh fada gus an robh a h-uile pioc dhen chlòimh aice air a cur air dòigh deiseil airson a cur sa bheart-fhighe. 'S bha iad deiseil 's na dhèidh sin cha robh iomradh aca air falbh. 'S bha an taigh làn.

Thàinig an duine dhachaigh, 's chan fhaigheadh e àite an cuireadh e a chas aig sìtheanaich. Cha robh fios aige bhon t-saoghal gu dè... ged a dh'iarradh e orra falbh chan fhalbhadh. Chaidh e a-mach gu ceann an taighe 's dh'èigh e... 's ann an Dùn Bhuirgh a bha iadsan a' fuireach, na sìtheanaich. Dh'èigh e àird a chlaiginn:

"Dùn Bhuirgh na thèine. Dùn Bhuirgh na thèine."

"Mo chreach, mo chreach," ars a h-uile tè riamh 's iad a' falbh.

Mun canadh e Dia leis cha robh sgeul air gin aca. Bha iad suas Dùn Bhuirgh. 'S dhùin e an doras 's cha d' fhuair iad a-staigh tuilleadh.