Eisimpleir de mhanadh san Sgarp.

An t-Urramach Calum MacIllEathain: Thàinig mo shinn-seanair gu Sgarpa anns a' bhliadhna anns an do chuireadh Blàr Waterloo, agus phòs e nighean a mhuinntir an Sgarpa, agus ghabh e bìdeag fearainn anns an Sgarpa, agus bha e ann riamh tuilleadh. 'S ann de Chlann Aonghais a bha an tè a phòs e.

Agus bha am miseanaraidh a bh' againn anns an Sgarpa, Iain Dòmhnallach, Seonaidh Shòaigh a chanamaid ris, fìor dhuine còir agus seanchaidh math dha-rìribh, latha a' dèanamh seanchasan dhòmhsa air rudan a thachair an ceann a-staigh na Hearadh, timcheall air manainean, agus gu sònraichte rudan a thachair ann an Ròdal agus anns an t-Òb. Agus 's ann a thuirt mi ris: "An do thachair càil dhen t-seòrsa sin riamh anns an Sgarpa seo fhèin?"

"Ò gu dearbh," ars esan, "thachair. Thachair gu leòr dheth," ars esan, "nuair a chaochail do shinn-seanmhair anns an Sgarpa. Bha an taigh againne," ars esan, "ri taobh taigh do sheanar, agus mun do shiubhail do shinn-seanmhair," ars esan, "bhiomaid gar cumail o chadal na h-oidhche le daoine a' toir nan soithichean às an dreasair againn, agus daoine a' dol a-mach agus a-steach feadh na h-oidhche. Agus bhiodh m' athair," ars esan, b' e Dòmhnall Shòaigh athair, fìor bhodach diadhaidh, "bhiodh e," ars esan, "ag èirigh, a' dùsgadh feadh na h-oidhche, agus bhiodh e," ars esan, "a' lasadh na coinnle agus a' leughadh a' Bhìobaill," ars esan, "agus bhiodh an gnothach a' dol air adhart."

"Co-dhiù," ars esan, "nuair a chaochail do shinn-seanmhair, thàinig sluagh mòr dhan eilean chun an tòrraidh, agus," ars esan, "thàinig iad a-staigh dhan taigh againne a thoir a-mach nan soithichean airson biadh a dhèanamh dha na daoine a thàinig."

"Chan e sin a-mhàin," ars esan, "ach mun tàinig am bàs bhiomaid a' cluinntinn nam plangannan aca gan tilgeil agus gan sàbhadh anns an sgaitse-shàbhaidh air cùl an taigh againn."